Modelo, variantes y ruptura en el período clásico del cine argentino: Demare, Soffici, Del Carril

Laburpena

Artikulu honek Argentinako zinemaren garai klasikoarekiko hurbilketa egitea du xede, Erakundezko Irudikapen Moduaren tokiko moldaketaren analisiaren bitartez. Horretarako, garai horretako hiru zuzendari paradigmatikoren sei film aztertzen dira: Lucas Demare, Mario Soffici eta Hugo del Carril-en lanak hain zuzen ere. Testuingurua eta ikuspegi historikoa ahaztu gabe, forma-azterketa burutzen da: narrazio-egitura, pertsonaien sistema eta enuntziazio-prozesuak, alegia. Helburua galdera hauei erantzutea da: film hoiek nazioarteko zinemaren kanon hegemonikoa nola berregin zuten, zeintzuk izan ziren tokiko aldaerak eta geroko bilakaera baldintzatuko zuen haustura izan zenentz.