Erakusten, bizitzen ikasten

Resumen

Helduleku eta pausalekuen inguruan, gorputzen eta gauzen arteko hartu-eman eta joan-etorrian, mugimendua eta pausaldia tartekatzen dira. Helduleku zein pausalekuek besteari erreparatzen diote, heltzen eta pausatzen denari, hori gertatzen den lekua baitira. «Heldu» edo «heltzen» eta «pausatu» edo «pausatzen» aditzak dira, aditz-partizipioa (infinitiboa) eta aditz-izena (gerundioa), hurrenez hurren. Topaguneetan aditzak hezurmamitzen, abstrakziotik lurreratzen dira. Topaguneak arkitekturan materialen eta loturen gordintasuna hainbat eratara erakusten duten eraikuntza xehetasun gisa azaltzen zaizkigu. Juhani Pallasmaak (Merleau-Pontyren pentsamenduak eraginda) arkitekturan «espazio» eta «denbora» bezalako izenek gertaeretan oinarritzen den bizipena desitxuratzen dutela dio. Topagune edo xehetasunak «beren horretan» erakusteko eta aditzaren izaera azaleratzeko saiakera ugari egin dira, arkitektura irakastetik erakustera eta erakustetik bizitzera igaro dadin; gorputza xehetasunaren partaide egiteko saiakera ugari, gorputzak xehetasuna osatzen buka dezan.