Arteak eta Arkitekturak ezagutzak eta historiak konpartitzen badituzte ere, gaur egun badago nolabaiteko deskonexioa jakintzaren bi arlo horien artean; horrenbestez, monografiko honek jorratuko ditu, jarrera kritiko batez, bi arlo horiek gure bizi-ingurunearen eraikuntzan (bizi-ingurune funtzional eta sinbolikoa) betetzen dituzten eginkizunak, eta baita bi diziplina horien arteko artikulazio integratuak ere, gizakien eta haien ingurunearen (hiria eta paisaia) arteko harreman eta elkarreragin etengabeez modu bateratuan pentsatzeko.

Izaera 'praktikoen' eta izaera 'estetikoen' artean tentsionatuta, berehalakotasunaren eta iraunkortasunaren edo sorkuntzaren eta aplikazioaren artean, lotura hori ardatz eratzaile bat izan zen modernitatean, eta baita inflexio-puntu bat ere Artearen eta Arkitekturaren bilakaera osoarentzat. Oraingo enuntziatu ekologiko, filosofiko, psikologiko, soziologiko, politiko, ekonomiko edo zientifikoek eragin sakona izaten dute beti arlo bakoitzaren berezko 'egiten jakitean'. Alde horretatik, galdera izango litzateke nola, non eta zertarako elkartu litezkeen bi diziplina horiek, garai azkartu hauetan, irakaskuntza, ikerkuntza edo sorkuntzaren alorreko jokaleku berri eta hipotetikoetan.