AusArt-en zenbaki honetan idazketaren eta (zer) artistikoaren arteko erlazio batzuk aztertzen ditugu, kontaktu, tirabira eta hausturako hainbat gunetan arakatzeko aukera ematen diguten esperientziak eta proposamenak bilduz.

Idazketaren praxia zeharka lantzen da ikusizko ikasketetan eta sorkuntza artistikoaren esparruan, eta, beraz, haren forma eta edukia ikuspegi askotatik aztertu beharko lirateke curriculum-programa akademikoetan; gure ustez, oraindik ere gabezia bat dago, eta horri erreparatu behar diogu.

Testuak denborazkotasunak, arauak eta egiturak zeharkatzen ditu; diziplinak bizi ditu, permetatu egiten ditu eta gainezka egiten du, idazketa eremu plural, askotariko eta esperimental gisa aktibatzeko, eta horrek zentzua ematen dio diziplinartekoaren dinamikari. Formatu desberdinetara egokitzen da, berrantolatu egiten da eta espazio fisikoetan zein birtualetan duen dimentsioaz arduratzen da. Batzuetan, diskurtso-esparrua edo proiektu bat eraikitzeko testuingurua da, batzuetan komisio-hausnarketa bihurtzen da, eta beste batzuetan, berriz, idazketa aktibatzeko tresna edo gailu gisa erabiltzen da. Horrela, agertzen, laburtzen eta agertzen da: katalogo bateko orrialdeetan, artista-liburu batean, ikus-entzunezko gidoietan, elkarrizketetan eta manifestuetan; ikusizko saiakeretan, podcastetan edo testua bera obra ariketa gisa formalizatzen den lekuetan.

AKMEKA IT 638-22 talde kontsolidatutik hainbat ikerketa-ildo garatzen ari gara, artearen praxiaren eta idazketaren artean dauden aukerak zehazten dituztenak etengabeko ikaskuntzako espazioak irekitzeko, eztabaida pizten dutenak eta sorkuntza garaikidea sustatzen dutenak. 2016az geroztik, urtero Arteari buruzko Eskritura Jardunaldiak egiten ditugu UPV/EHUko Arte Ederren Fakultatean, elkartrukerako testuinguru bat sortzeko, idazketaren heterogeneotasunari lekua egiteko, idazketa artetik / artearen aurka / arterako / artearen alde / artearen gainean. Idazketa akademikoaren berezko gaiei heltzeaz gain, bere saioen bitartez bere mugak zabaltzeko beharra sentitu dugu, hitzaldiez gain, laborategi, tailer, performance, idazketa kolektibo, irakurketa publiko eta erakusketa gisako jarduera praktikoak gehitzeko.

Topaketa horiek sortu duten eraginaren eta transferentzia-balioaren ondorioz, egoki deritzogu monografiko hau egiteari, eta, nola ez, jasotako ekarpenen bidez erantzun garrantzitsua izan du. Hala ere, argitalpenak artikulu kopuru mugatua onartzen du, eta, beraz, asko kanpoan geratu dira, baina horrek esan nahi du artearen eta idazketaren arteko harremana lantzen jarraitu behar dela, haren inguru, ertz eta ihesguneetan sakontzeko.

Oraingo honetan, ibilaldiak heterogeneoak dira, baina aldi berean osagarriak: ikerketa akademikorako idazketa-metodologiak, performatiboa eta testu kritikoak barne hartzen dituzten lanak edo idazketa ekoizpen-estrategia gisa... Liburukiak diziplinen eta ebazteko moduen arteko elkarrizketa erakusten du, eragiketa teoriko eta praktikoen bidez, idazkera ezagutza hedatu gisa birpentsatzeko aukera kontzeptual zein formaletan sakontzen dutenak.

Espero dugu zenbaki honen emaitzak ideia eta gogoeta multzo interesgarria sortzea, artearen eta idazketaren arteko harremanari erantzuteko beste ildo batzuekin jarraitzera bultzatzen gaituzten galderak zabaltzen jarraitzeko.

Edurne González Ibáñez - Monografikoaren koordinatzailea